به نام خالق مطلق.امروز مطلبی در روز نامه ای محلی به چشمم خورد که بهتر دیدم با شما دوستان هم در میان بگذارم : از قول یکی از مسئولان نوشته بود: ( بر اساس اصل 45 قانون اساسی ، انفال در اختیار حکومت اسلامی است و نفت نیز جزء انفال می باشد و باید در اختیار رهبری قرار گیرد تا از خرج بی حساب و کتاب در آمد های نفتی جلوگیری شود ...
دولت و مجلس برای حل مشکلات روز مره مردم ، در برداشت از صندوق ذخیره ارزی ، مسابقه گذاشته اند ؛ در حالی که در آمد نفت ، ثروتی است که متعلق به همه نسلهای ملت می باشد و باید از آن برای سرمایه گذاری استفاده کرد ...
بدترین نوع استفاده از در آمد نفت این است که صرف پرداخت حقوق کارکنان دولت بکنیم . ... استفاده از در آمد نفت برای هزینه های روز مره در تمام دولتها چه دولت آقای هاشمی رفسنجانی ، و چه دولت آقای خاتمی ، و چه دولت آقای احمدی نژاد مرسوم بوده است و این گونه استفاده از در آمد نفت ، مغایر سیاستهای کلی نظام می باشد . )
حال اگر مطلب بالا درست باشد چه جوابی خواهد داشت و اگر اشتباه باشد این سوال باقی می ماند که براستی درآمد نفت کجا می رود و چگونه مصرف می شود و چگونه باید مصرف شود و اصلا چه کسی مسئول و پاسخگو در این زمینه است ؟
آیا این یک سوال محوری و کلیدی در ایران نیست ؟ آیا نباید نسل جوان و آینده ساز ایران جواب سوالهای بالا را بدانند ؟
با سلام خدمت همه جوانان این مرز و بوم . مطالبی که از نظرتان می گذرد فقط و فقط به منزله یک درد نامه می باشد و بس . البته اگر فرجی حاصل شد و مسئولی گذرش به این وبلاگ افتاد که چه بهتر و گر نه فقط می خواهم ببینم بقیه دوستان جوانم آیا همین درد ها را دارند یا نه .
اولین مسئله ، مسئله حق و حق خورری در این مملکت است که تا جایی که اطلاع دارم امروزه اگر پارتی نداشته باشی ول معطلی .
سئوالی که همیشه ذهن مرا به خود مشغول کرده اینه که چرا در یک مملکت اسلامی و مملکت امام زمانی باید اینگونه باشد ؟ چرا در یک مملکتی که داعیه جهانی شدن را دارد و مدعی است که دین اسلام باید جهانی شود باید این گونه باشد که مردمش می گویند اگر در کارهایت دروغ نگویی کارت پیش نمی رود ؟ اگر چاپلوس نباشی کارت پیش نمی رود ؟ واقعا چرا باید این جور باشد ؟ چرا کسی چیزی نمی گوید ؟ آیا همه به خاطر نقطه ضعف هایشان جرات حرف زدن ندارند یا مسئله چیز دیگری است ؟ اصلا ما به عنوان قشر جوان و قشر آینده ساز این سرزمین چکاری باید بکنیم ؟ آیا باید همین روند را ادامه بدهیم یا باید چاره ای بیندیشیم ؟ آیا نباید یکپارچه شویم و نزد رهبر و رئیس جمهور ورئیس قوه مقننه و رئیس قوه قضائیه برویم و با آنها اتمام حجت کنیم ؟ تا کی باید تحمل بکنیم ؟
